Τόσο σκληρό... Το καλοκαίρι χάσαμε κατ αυτόν τον τρόπο ένα φίλο 34 χρόνων, ένα θηρίο 2 μέτρα, με δυο μωρά παιδιά. Σε νοιώθω. Είπε κανείς ότι η ζωή δεν είναι γεμάτη άδικη σκληρότητα;
Όχι δεν πήγα, τραυματισμένος γαρ έμεινα πίσω. Ίσως είναι και καλύτερα έτσι, δε θα ήθελα να ξεκινούσα μαζί με το Γιώργο και να μην τερματίζαμε και οι δύο.
Τόσο σκληρό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο καλοκαίρι χάσαμε κατ αυτόν τον τρόπο ένα φίλο 34 χρόνων, ένα θηρίο 2 μέτρα, με δυο μωρά παιδιά.
Σε νοιώθω. Είπε κανείς ότι η ζωή δεν είναι γεμάτη άδικη σκληρότητα;
Άστα να πάνε Χουανίτα μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήπω ρε συ..
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά είναι... :(
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφήστε τα, χάλια, δεν έχω μυαλό για τίποτα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπαιρνες μέρος; Το αναφέρουν και στα blogs σήμερα. Εγκλημα είναι ρε σύ, απίστευτη αδικία.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://troktiko.blogspot.com/2009/04/blog-post_7249.html
Όχι δεν πήγα, τραυματισμένος γαρ έμεινα πίσω. Ίσως είναι και καλύτερα έτσι, δε θα ήθελα να ξεκινούσα μαζί με το Γιώργο και να μην τερματίζαμε και οι δύο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑστα να πάνε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω λόγια... εγκλημα εντελώς...
ΑπάντησηΔιαγραφή