Όποτε κατεβαίνω τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας θυμάμαι κάτι νύχτες στον Άγιο Σάββα και στα παρακείμενα στενά, μπαλκόνια με θέα τα προσφυγικά, ανάσες άρρωστων ανθρώπων, ανάσες κυνηγημένων ανθρώπων και κάφτρες τσιγάρων να κάνουν σινιάλα σ’ άγνωστους ταξιδευτές. Εδώ που τα λέμε, ίσως τα προσφυγικά να είναι το πιο όμορφο κτίριο που έχει μείνει στην Αθήνα. Για ένα παράξενο λόγο δεν έχω κάνει ποτέ αυτές τις σκέψεις όταν ανεβαίνω τη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Τελικά, πάντα η κάθοδος είναι η πιο απολαυστική πορεία.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου