Μπήκε στο ασανσέρ και τον κατέκλυσε το άρωμα της γυμνάστριας του κάτω ορόφου. Την είχε ακούσει να φεύγει λίγο πριν, η βραχνή φωνή της, ήταν χαρακτηριστική και την πρόδιδε κάθε φορά που μιλούσε δυνατά. Μία ώρα αργότερα κι έχοντας επιστρέψει από μία συμβατική υποχρέωση, τόσο ίδια μα και τόσο διαφορετική κάθε φορά, τόσο όμορφη και μαγική, πάντα με τ’ απρόοπτα και τα συνηθισμένα της, πήρε το ασανσέρ που τον περίμενε στο ισόγειο μαζί με τ’ άρωμα της. Ανέβαινε κοιτάζοντας τη μεριά της πόρτας. Όταν κατέβαινε κοίταζε τον καθρέπτη. Δίχως λόγο.
Τρίτη 31 Μαρτίου 2009
Δίχως λόγια
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ααα! Ωραίο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜας έλειψες αλλά επέστρεψες δριμύτερος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαιρός να σας φωτογραφίσω τώρα :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή