Ο Μένιος άνοιξε την τηλεόραση, αλλά σε όλα τα κανάλια είχαν απευθείας σύνδεση με τα δικαστήρια όπου θα ξεκίναγε η πολύκροτη δίκη για την υπόθεση Ζαχόπουλου κι έτσι αποφάσισε να την κλείσει και να πάει να πλύνει το αυτοκίνητο. Είχε μπαφιάσει με αυτήν την ιστορία κι είχε υποσχεθεί στον εαυτό του να μην ξαναδεί τίποτα σχετικό στην τηλεόραση.
Πήγε στο πίσω μπαλκόνι, έβγαλε από τη μεταλλική ντουλάπα το λάστιχο, το έβαλε στη βρύση, την άνοιξε κι έσκυψε για να το πετάξει απ’ το μπαλκόνι ίσα κάτω στην είσοδο από το γκαράζ του. Μαζί με το λάστιχο όμως, έφυγε κι αυτός, αφού τον πήρε το βάρος κι έσκασε σαν καρπούζι στις πλάκες του πεζοδρομίου. Οι γείτονες πεταχτήκαν αμέσως έξω και κάλεσαν το ασθενοφόρο.
Τα κατάγματα ήταν πολλά αλλά ευτυχώς δεν είχε σπάσει την σπονδυλική του στήλη κι έτσι δεν κινδύνευε να μείνει παράλυτος. Σχεδόν όλο το προσωπικό αλλά και οι υπόλοιποι ασθενείς τον φωνάζανε Ζαχόπουλο, αφού είχε πέσει κι αυτός από τον τέταρτο όροφο. Ο Ζαχόπουλος του ΚΑΤ είχε γίνει φίρμα στα περισσότερα νοσοκομεία αφού τέτοια νέα δεν αργούν να μαθευτούν.
Τέσσερις μήνες έμεινε στο ΚΑΤ κι όταν επιτέλους θα έφευγε ένιωθε μια τεράστια ανακούφιση που θα ξεφορτωνόταν κι αυτό το παρατσούκλι που τον νευρίαζε αφάνταστα. Στο γυρισμό για το σπίτι έκαναν μια στάση στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Ο κυρ – Τάσος, ο ψιλικατζής, έκπληκτος τον καλωσόρισε .«Βρε καλώς τον κυρ - Χρήστο μας, περαστικά και σιδερένιος. Πρωταθλητή και Μάλμπορο όπως πάντα;»
Πήγε στο πίσω μπαλκόνι, έβγαλε από τη μεταλλική ντουλάπα το λάστιχο, το έβαλε στη βρύση, την άνοιξε κι έσκυψε για να το πετάξει απ’ το μπαλκόνι ίσα κάτω στην είσοδο από το γκαράζ του. Μαζί με το λάστιχο όμως, έφυγε κι αυτός, αφού τον πήρε το βάρος κι έσκασε σαν καρπούζι στις πλάκες του πεζοδρομίου. Οι γείτονες πεταχτήκαν αμέσως έξω και κάλεσαν το ασθενοφόρο.
Τα κατάγματα ήταν πολλά αλλά ευτυχώς δεν είχε σπάσει την σπονδυλική του στήλη κι έτσι δεν κινδύνευε να μείνει παράλυτος. Σχεδόν όλο το προσωπικό αλλά και οι υπόλοιποι ασθενείς τον φωνάζανε Ζαχόπουλο, αφού είχε πέσει κι αυτός από τον τέταρτο όροφο. Ο Ζαχόπουλος του ΚΑΤ είχε γίνει φίρμα στα περισσότερα νοσοκομεία αφού τέτοια νέα δεν αργούν να μαθευτούν.
Τέσσερις μήνες έμεινε στο ΚΑΤ κι όταν επιτέλους θα έφευγε ένιωθε μια τεράστια ανακούφιση που θα ξεφορτωνόταν κι αυτό το παρατσούκλι που τον νευρίαζε αφάνταστα. Στο γυρισμό για το σπίτι έκαναν μια στάση στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς. Ο κυρ – Τάσος, ο ψιλικατζής, έκπληκτος τον καλωσόρισε .«Βρε καλώς τον κυρ - Χρήστο μας, περαστικά και σιδερένιος. Πρωταθλητή και Μάλμπορο όπως πάντα;»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου